Fotoverzameling Willem Pel 5
De route van de tram was als volg. Aanvankelijk
reed de tram vanaf het Stationsplein via de Koninginneweg de
‘s-Gravelandseweg op, richting ‘s-Graveland. Enige
jaren later legde men een tweede route aan door het centrum van
het dorp: Van af het Stationsplein reed de tram via
Stationsstraat de Bussumerstraat in, vervolgens reed via de
Kerkstraat de Kerkbrink op. Hier maakten de rails een scherpe
bocht die de tram niet kon nemen. Het paard moest daarom worden
uitgespannen, en aan de andere kant van de tram weer ingespannen.
Zo reed men verder richting ‘s-Graveland.
Het derde trace, dat via de Vaartweg naar het
Suzannapark voerde, is nooit rendabel geworden omdat veel
bewoners van die buurt een eigen koets hadden. De paardetram
heeft tot 1923 dienst gedaan, toen moest zij wijken voor de
autobusdienst EGMO. De laatse rit begon op zondagavond 30
september. Op de bok van de ene tram zat Freek Wilgenburg . 36
Jaar geleden had hij ook de eerste rit gereden.
Op tweede tram zat ome Frans Nelis . Om 23.30
werd de terugreis gebeld op het Stationsplein.
De tram zou echter nooit aankomen . Ter hoogte
van het Wapen van Amsterdam zetten de passagiers de tram naast de
rails om binnen het verdriet weg te drinken... Op 1 oktober
vertrok de eerst bus van de Klapbrug naar het station. De bus deed er 25
minuen over , 10 minuten korter dan de snelste paardetram.
Gezicht op Hilversum in 1802.
De spoorbrug in de buurt van Holl.Rading met een stoomtrein van Utrecht naar Hilversum.
Het huisje rechts is de baanwachterswoning. De
spoorbomen werde vaak bediend door vrouw Duinkeren. Zij droeg het
voorgeschreven uniform van baanwachtersvrouw, bestande uit een
soort leren hoge hoed en een donkerblauwe cape met rode voering.
De uitspannig Laaperveld was in 1804 door ene Rademaker gesticht
en daarom noemden oudere dorpelingen het ,, Cafe
Rademaker’’ .
De Crailosche brug . Onder deze brug loopt de
spoorlijn Hilversum-Amsterdam. Indien men de brug overfietste
kwam men op een kaarsrecht fietspad, richting Bussum , welk
fietspad ook wel werd genoemd ‘ Het gebed zonder end ‘.
